Filmmakers moeten voortaan op het milieu letten: Filmfonds eist CO2-plan

Het Nederlands Filmfonds heeft aangekondigd dat duurzaamheid een nieuw criterium wordt bij het toekennen van financiële steun voor filmprojecten.

Sinds november 2023 zijn filmmakers verplicht om een CO2-plan in te dienen als ze geld van het Filmfonds willen. Het doel is om de milieueffecten van hun filmproducties transparanter te maken.

Een essentieel onderdeel van dit initiatief is de betrokkenheid van een eco-consulent. Deze expert zal de CO2-uitstoot tijdens de productie van films beoordelen, waarbij factoren als energieverbruik, locatiekeuze en transport van goederen en personen meetellen.

Foto: Jose Aljovin / Unsplash

Uit onderzoek dat in opdracht van de Europese Commissie is uitgevoerd, blijkt dat een Europese speelfilm gemiddeld 192 ton CO2 uitstoot. De cijfers uit het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten laten zien dat de uitstoot voor grootschalige filmproducties zelfs kan oplopen tot meer dan 3000 ton CO2.

Foto: Jakob Owens / Unsplash

Ter vergelijking: een gemiddeld Nederlands huishouden stoot jaarlijks ongeveer 19 ton CO2 uit, zo meldt NU.

Foto: Janko Ferlič / Unsplash

Om iedereen voor te bereiden op de nieuwe aanpak, heeft het Nederlands Filmfonds inspiratiesessies gehouden voor de gehele sector. Daarin bespraken ze alternatieve benaderingen voor energiegebruik en materiaalrecycling op filmsets.

Foto: Levi Stute / Unsplash

Ze willen de filmindustrie aanzetten tot duurzamere werkwijzen door producenten te verplichten hun emissies bij te houden en in kaart te brengen.

Foto: Photo Boards / Unsplash

Laurette Schillings, een filmproducent en initiatiefnemer van Films for Future, sprak met de NOS en benadrukte dat het nodig is om filmmakers te verplichten hun uitstoot te meten.

Foto: Austin Distel / Unsplash

Ze merkte op dat buurlanden al langer metingen uitvoeren en dat dit kan helpen om te begrijpen hoeveel CO2 een film genereert.

Foto: Ansgar Scheffold / Unsplash

Schillings benadrukte dat het transparant maken van de uitstoot pas het begin is. Het is cruciaal om te bepalen hoeveel uitstoot er verminderd moet worden.

Foto: Marek Piwnicki / Unsplash

Een andere factor die ze noemde, was de vervuilende rol van catering en kleding in de filmindustrie. Ze stelde voor dat het hergebruiken van kleding en verminderde consumptie van vlees kunnen bijdragen aan het verminderen van de CO2-uitstoot op een filmset.

Foto: Saile Ilyas / Unsplash

Ze benadrukte dat sommige betrokkenen, zoals kledingontwerpers, graag met tweedehandskleding willen werken. Dit kost echter extra tijd en geld.

Foto: Ashim D’Silva / Unsplash

Om vervuiling door transport te beperken, worden filmmakers aangemoedigd om locaties te zoeken die niet te ver weg liggen. En mochten ze dan toch naar een andere bestemming moeten, dan is het goed als ze zo veel mogelijk de trein pakken of carpoolen.

Foto: Appolinary Kalashnikova / Unsplash

Producenten die geld willen om een film te maken moeten al deze factoren opnemen in hun CO2-plan om aan te tonen dat de ecologische voetafdruk van de film binnen aanvaardbare grenzen blijft.

Foto: Kit Ishimatsu / Unsplash

Dit initiatief markeert een belangrijke stap om de filmindustrie groener en duurzamer te maken. Men wordt bewuster van de milieueffecten van filmproducties en de verspilling zal achteruit gaan.

Foto: Nathan McBride / Unsplash