Langetermijndenken: de ideologie van Elon Musk en andere tech-miljardairs

Langetermijndenken is een filosofische doctrine waarbij we ons handelen richten op hoe we de mensheid kunnen behoeden voor de toekomst.

De tegenstanders van deze filosofie zeggen dat de obsessie met de toekomst de langetermijndenkers ertoe brengt het leven in het heden op te offeren.

Elon Musk en andere tech-miljardairs zijn dol op deze filosofie omdat het een rechtvaardiging schept voor hun projecten. Ze kosten vaak miljoenen dollars en zullen misschien, heel misschien, in de verre toekomst nuttig zijn.

Ondertussen bezuinigen de tech-miljardairs op de salarissen voor hun werknemers of op verbeteringen in de huidige levensomstandigheden van mensen.

Aan de wieg van het langetermijndenken stond William MacAskill, geboren in Glasgow in 1987. Hij zegt dat we moeten leven van het uiterst noodzakelijke (als monniken) en de rest aan doelen moeten besteden die werkelijk prioriteit hebben.

Afbeelding: Sam Deere / Wikimedia

MacAskill en andere langetermijndenkers zijn aanhangers van 'effectief altruïsme.' Dat betekent dat ze alleen geld geven aan goede doelen die het volgens henzelf ook echt waard zijn. De doelen worden bepaald door economische berekeningen, niet door ethische.

Volgens William MacAskill is het noodzakelijk te investeren in doelen die met weinig investering veel winst opleveren. Het is een soort toepassing van de regels van het beurskapitalisme op de menselijke solidariteit.

Gaandeweg heeft William MacAskill zich bewogen in de richting van een langetermijndenken dat meent dat uitsterven van de mens een absolute zekerheid is.

Afbeelding: Ryan Cheng / Unsplash

Daarom moeten we ernaar streven dat er over duizenden jaren nog overlevenden zullen zijn om onze beschaving voort te zetten. En dat kan slechts een select groepje mensen zijn.

William MacAskill zelf schreef in een artikel voor de BBC: "Tijdens ons leven zullen we te maken krijgen met uitdagingen zoals de ontwikkeling van geavanceerde kunstmatige intelligentie en de dreiging van biologische wapens die gebruikt worden in een derde wereldoorlog en wel eens cruciaal zouden kunnen blijken voor de hele toekomst van het menselijk ras."

Sommige langetermijndenkers gaan een stapje verder dan MacAskill: met hun vrees voor kunstmatige intelligentie en biologische wapens stellen ze voor om alles op alles te zetten om de toekomst te redden. De leefomstandigheden in het heden doen er niet toe.

Afbeelding: Fallon Michael / Unsplash

Hoewel klimaatverandering een gevaar vormt, besteden de langetermijndenkers er niet veel aandacht aan. Volgens hen kan de wetenschap de klimaatcatastrofe oplossen.

Afbeelding: Roya Ann Miller / Unsplash

Toch zien langetermijndenkers het uitsterven van het menselijk ras op een bepaald moment als een vaststaand gegeven. In dat geval willen ze een optimale gemeenschap aan overlevenden behouden die de beschaving kunnen voortzetten.

Afbeelding: Nicoli Afina / Unsplash

Met die kleine groep zouden we dan aan de aarde moeten ontsnappen, zeggen de langetermijndenkers. Een theorist die weleens door Elon Musk is geretweet, Nick Ostrom, schreef dat ruimteverkenning prioriteit moet krijgen om te ontsnappen aan een planeet die vroeg of laat onbewoonbaar zal zijn.

Afbeelding: Pete Linforth / Pixabay

Het langetermijndenken past in de visie van nieuwe miljardairs als Sam Bankman-Fried (foto), die zijn fortuin dankte aan cryptocurrency’s. De huidige situatie is volgens deze 21e-eeuwse miljardairs rampzalig. Er moet een (virtuele of echte) toekomst worden gecreëerd om de ellende van deze planeet te vervangen.

Opvallend genoeg is juist deze Sam Bankman-Fried in de problemen gekomen, omdat hij voorspellingen deed over de waarde van cryptocurrency's - en de inhoud van zijn eigen bedrijfskas - die niet waar te maken bleken. Hij wacht momenteel zijn berechting af en is vrij op een borgsom.

Een van de problemen van langetermijndenkers is dat ze van pure speculatie over de toekomst iets wiskundigs proberen te maken.

Afbeelding: Tom Parkes / Unsplash

Na veel met langetermijndenkers gesproken te hebben, schreef Gideon Lewis-Kraus een lang artikel voor The New Yorker over hun ideologie. Hij beweert dat ze liever een "vermindering van het totale existentiële risico met 0,0001 procent" zouden bewerkstelligen dan "vandaag een miljard mensen redden."

Het toepassen van logica zonder sentimentaliteit of moraal is wat langetermijndenkers als Nick Beckstead ertoe brengt om dit soort uitspraken te doen: "Het is voor mij op dit moment aanzienlijk zinvoller om een leven in een rijk land te redden dan een leven in een arm land."

Sommige critici denken dan ook dat langetermijndenkers diep in hun hart aan escapisme doen. Ze praten over de toekomst en de dreiging van kunstmatige intelligentie zodat ze de problemen van het heden niet onder ogen hoeven te zien.

Afbeelding: Diane Picchiottino / Unsplash

Het artikel van Gideon Lewis-Kraus in The New Yorker concludeert dat het langetermijndenken erg veel weg heeft van een religieuze sekte.

Afbeelding: Timothy Eberly / Unsplash

Elon Musk hoeft alleen nog maar een kerk voor langetermijndenken te stichten en zich als profeet daarvan te profileren. Met zijn aankoop van Twitter heeft hij een deel van het publieke debat alvast in handen.

Musk als langetermijnprofeet zou niet eens zo heel vergezocht zijn. De miljardair zou de honger in de wereld op kunnen lossen maar koopt liever Twitter. Daarnaast bouwt hij raketten om de ruimte te verkennen en probeert de politiek in de VS te beïnvloeden in zijn niet aflatende jacht op macht.

Tenslotte heeft Musk een bijzondere gewoonte opgebouwd om kinderen te krijgen met verschillende vrouwen. Het past binnen de langetermijnideologie om een sterk nageslacht te willen bouwen. Ofwel; mensen die het volgens Musk en de zijnen waard zijn om uiteindelijk aan de uitstervende aarde te ontsnappen.