Wat nu? Mannen hebben microplastics in hun zaad

Ze zijn overal en toch onzichtbaar. De aanwezigheid van microplastics in het menselijk lichaam baart onderzoekers zorgen, vooral sinds er dit jaar acht verschillende soorten van deze polymeren zijn gevonden in menselijk sperma.

Volgens Wired hebben Chinese wetenschappers het sperma van 40 mannen geanalyseerd tijdens reproductieve gezondheidsonderzoeken in Jinan, China. Het doel was om de aanwezigheid en hoeveelheid microplastics in het voortplantingsmateriaal van de bevolking te verifiëren en om de mogelijke impact ervan op de reproductieve gezondheid te onderzoeken. Geen van de mannen werkte in de kunststofindustrie.

Voor de studie, gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift 'Science of the Total Environment', pasten wetenschappers Raman spectroscopie toe om microplasticdeeltjes te identificeren, kwantificeren en classificeren. De beweeglijkheid van sperma werd onderzocht met computertechnologie en de morfologie ervan werd beoordeeld.

Motiliteit verwijst naar het vermogen van een organisme om autonoom te bewegen. Met de aanwezigheid van microplastics zijn afwijkingen in de beweeglijkheid van sperma gedetecteerd. Deze ontdekking kan helpen om de afname in vruchtbaarheidscijfers te begrijpen.

Alle monsters bevatten microplastics. De deeltjes hadden verschillende afmetingen, variërend van 0,72 tot 7,02 micron. Een micron is een duizendste van een millimeter. Met deze afmetingen is het onmogelijk om microplastics met het blote oog te identificeren.

Van de acht geïdentificeerde soorten microplastics was polystyreen het meest aanwezig, met een percentage van 31%. Polystyreen is een polymeer dat veel wordt gebruikt in verpakkingen, dozen en containers. Daarna volgden polyethyleen en polyvinylchloride, elk met een percentage van 14%.

Volgens The Guardian leidde blootstelling aan bepaalde polymeren tijdens muizenexperimenten tot een aanzienlijke vermindering van het aantal spermacellen. Daarnaast hebben experimenten met knaagdieren, zoals gemeld door Wired, aangetoond dat microplastics gedragsveranderingen kunnen veroorzaken: hoe groter de vervuiling, hoe volgzamer de dieren werden.

Wetenschappers onderzoeken al tientallen jaren de effecten van microplastics op het menselijk lichaam. Recent onderzoek heeft aangetoond dat deze polymeren worden aangetroffen in bloed, urine, placenta's en zelfs in moedermelk.

De kleine omvang van deze deeltjes vergemakkelijkt hun transport door water en lucht. Zoals beschreven in een artikel van Wired, is recentelijk ontdekt dat zelfs orkanen microplastics van de ene naar de andere plaats kunnen verplaatsen: ze kunnen zich verspreiden tot 100.000 fragmenten per vierkante meter.

Plasticdeeltjes zijn alomtegenwoordig en worden daardoor ook ingeslikt. Een studie uit 2019 van de Universiteit van Newcastle in Australië suggereert dat mensen mogelijk tot vijf gram plastic per week binnenkrijgen, wat overeenkomt met het gewicht van een creditcard.

Onderzoek toont aan dat drinkwater de voornaamste bron van plasticopname is. Daarnaast consumeren we ook plastic als we weekdieren eten. Deze diertjes worden vaak in hun geheel gegeten, inclusief het plastic dat ze bevatten.

De hoeveelheid vervuiling varieert afhankelijk van de locatie, maar gemiddeld consumeren mensen alleen al via water 1.769 plasticdeeltjes per week. In de Verenigde Staten bijvoorbeeld was meer dan 94% van de kranen vervuild met plastic vezels.

Wetenschappers blijven de risico's van langdurige blootstelling aan microplastics bestuderen. Zoals Wired meldt, hebben onderzoeken tot nu toe aangetoond dat deze deeltjes "ontstekingen en oxidatieve stress in het maagdarm- en ademhalingssysteem van mensen kunnen veroorzaken."

Een andere studie, gepubliceerd in The New England Journal of Medicine, wijst op mogelijke correlaties van microplastics met cardiovasculaire problemen. Van de ruim 200 mensen die een operatie aan een nekslagader ondergingen, had bijna 60% microplastics in dit bloedvat.

Het risico van microplastics voor de vruchtbaarheid is nog niet vastgesteld. Uit de resultaten van Chinees onderzoek blijkt dat wetenschappers geloven dat blootstelling aan microplastics een "cumulatief en chronisch risico kan vormen voor de mannelijke voortplantingsgezondheid". Onderzoek naar microplastics in menselijke placenta's heeft echter geen definitieve conclusies opgeleverd over de invloed ervan op de ontwikkeling van de foetus.

De Chinese onderzoekers trokken de volgende conclusie: "Gezien het feit dat uit dit onderzoek blijkt dat blootstelling aan microplastics een mogelijke factor is die invloed heeft op de menselijke gezondheid, is het van cruciaal belang om de omvang van menselijke vervuiling en de verbanden met reproductieve uitkomsten te doorgronden."